sürgün değilim artık söktüm kalbimi
öylesi gürledi ki gökyüzü, saklandım
yorganıma sarılıp da açtım pencereyi
kimse yoktu.
ben, ve gözlerimin önündeki sen
yarıldı gökyüzü tütrerken bedenim
aldım avuçlarıma seni
derinlerimden,fırlattım boşluğa
hazır gök haykırırken
kimsecikler yoktu
ağlamadım.
sabahımda gözlerim güneşle güldü
tırnaklarımın arası kanlı
son demini de merdivene bıraktım
gelene gidene halı oldu
senden kurtuluşuma az kaldı...
22.10.2004
Sibel Acıman AkmanKayıt Tarihi : 16.10.2007 17:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
etkileyici bir dille...
selamlar ve saygılar yüreğinize.....
TÜM YORUMLAR (2)