Ey İstanbul,
Ey büyülü güzel,
Bir bebeğin gözündeki damla,
Kainatın göğsündeki elmas sen...
Bir çiçeğin özü, bir böceğin sözü,
Sen ki her aşkın tohumu, her sevdanın fermanı sen...
Ne yalancı şeymişsin...
Güneşin kara, denizin katran,
Rüzgarın soğuk, aşkların sahte,
Belli ki her beden üç aşağı beş yukarı aynı kafeste...
Bir gri kalabalık ki herkes arsız,
Ey İstanbul, ey yedi tepeli sevgilim benim,
Sinan kadar ayyaş,
Mihrimah kadar çirkinsin artık...
Beş para etmez ne varsa hepsi sende kök salmış,
Tek görünenin taş,
Tek bilinenin köhnemiş sahte Bizansmış...
Ey İstanbul,
Ey sevgili katilim benim,
Nerdesin?
(Beyoğlu-Nisan 2011)
Saffet Akkaya SancakKayıt Tarihi : 27.12.2011 23:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ey İstanbul, ey yedi tepeli sevgilim benim,
Sinan kadar ayyaş,
Mihrimah kadar çirkinsin artık...
Ey İstanbul,
Ey büyülü güzel,
Bir bebeğin gözündeki damla,
Kainatın göğsündeki elmas sen...
Bir çiçeğin özü, bir böceğin sözü,
Sen ki her aşkın tohumu, her sevdanın fermanı sen...
son derece derin ce anlamlı çalışmanızı tebrik ediyorum. saygılar.
TÜM YORUMLAR (3)