Ayten Özgün Şiirleri - Şair Ayten Özgün

Varsın özleminle yansın bu yüreğim
Sen benim vazgeçilmezimsin yar
Sen huzurum neşem sevincim
Şu küçücük kalbimde yer eden
Aldığım her nefeste var olansın
Çok alıştım varlığına

İçtiğim bir yudum suda ,
Yediğim her lokmada,
Aldığım her nefeste ,
Sen varsın
Okyanular ötesi,

Yepyeni bir hayatın başlangıç gecesini
Mutluluk dünyasının aşk denen hecesini
Tanrıya yalvarırken geceleri gelmeni
Dur diyemem yüreğe sen yasakla ne olur

Yüreğimde’ki aşkla anıp dururken seni

Sen yoksan eğer
Güneş doğmasın ufkuma
Al götür beni buralardan
Al götür mutluluklar diyarına

Yalnız sen ve ben diyorum

Odamda parlayan ışığım söndü
Gözlerimden yanaklarıma yaşlar süzüldü
Bu bir ceza mıydı bana neydi
Sen beni şair yaptın amma
Yazdığım şiirler kime
Sen hiç bir yerde yoksun

SERSERİN ( 952.)
SERSERİN ( 952.)

Adım adım sonsuza yürüdüm senden sonra
Söyler misin nasıl dik dururum bundan sonra

Mehtabın aydınlığı kuşatmıştı her yanı
Kalbim delicesine nasılda atıyordu
Deniz sükuta ermiş sessizce duruyordu
Dalgalar hazin hazin kıyıya vuruyordu

Düşümde gördüm seni gözlerin gülüyordu

Nerede benim sevda çiçeğim
Sararıp solacak şu taze tenim
İç diye sunduğun o aşk şerbeti
Bilmem ki içimi yakar’mı dersin

Gönlümde ki yara derin mi derin

Öyle bir aşka düştüm bu yüreğim dağlandı
İki yabancı yürek birbirine bağlandı
Araya hasret girdi ateşlere yandırdı
Aşkı vuslata değil hasrete dayandırdı

Ah sevgili ben seni sevdiğim günden beri

Bir ömür yaşanır mı böyle azap içinde
Gönlümün feryadını gel de bir dinle
Bazen fırtına kopar hayaller aleminde
Bazen ruhum dinlenir san ki sevda deminde