Ayten Öner Şiirleri - Şair Ayten Öner

Seni düşünmek;
Zemferide aymak,
Her şeyi göze alıp
Karda kaymak,demek!

Seni düşünmek;

Kırk yıllık sevgiliydin,
Yüreğinde hayali,
Çıkmaktır karşısına,
Elbet aşkın vebali,
Birkere sıcacık,
Gülüver sen ay-ten’e,

Açmamiş goncamın ahengi,
Zamanın AN kavşagındaki,
Kazalarımın en güzeli (sin) ,
Şükürlerimin en içteni...
Sensin gülüşüm sadece sen

Hoşgörüm üzgün,
Sabrımsa ağlıyor,
Nedir bu bilemediğim,
Beni sana bağlıyor.

Gökte parlayan şimal,
Al bayraktaki yıldızlı ay,
Çorakte el,güzdeki yel şahit!
Bizim senle kavlimiz vardı.
Yüreğim kor kor,bedenim soğudu,
Ağır görünsede ölümün adı,

Umudum söndü ruhum öldü,
Yıllarca tütmedi aşk bacam,
Gözlerim feri söndü bak,
Ansızın mı gelecektin can!

Mehtapta bogazda sülyetin,

Güneş doğar gününe tanla,
Mert karşılanır şerefle-şanla,
Gözün öze değdiği anla,
Savaşlarım bitti sol yanla...

Karanlıkta geceme Güneş,

Senden vazgeçemeyişimi,
Yüreğime sor,
Yüreğimi de bana..!
Ve giderken aldığın,
Varlığına demlediğim,
Mutluluğumu,

Gitme!
Ruhumu aydınlatan Güneşsin,
Derininde yanmadığım.
Gitme!
Aşk coğrafyamda pınarımsın,
İçip içip kanmadığım.

İstemem imkansızı!
Yaradan dışında kimseden...
Daha doğrusu,
babamdan başkasından bir şey de istemem:
ondan da yılda iki kez,
bayramdan bayrama...