Ayşenur Takak Şiirleri - Şair Ayşenur Takak

Bugün hiç geçtim mi aklından?
Hiç andın mı beni?
Hani belki bir kelimede olsa anmışsındır
Dilinden çıkmıştır bir kelime bile bana dair
Ya içinden geçirmişsin kelimeleri
Yada haykırmışsındır etrafa,

Sevdim diye bağırdım
Aşk kapısından atıldım
Bir ömür deli gibi sevdimde
Unutamam.. Ben onu anladım
Geceler boyu ağladım
Hüznümü avcuma sakladım

Beklemek.. Ümitsizce beklemek otobüs duraklarında Belki bir vapur getirir seni bana Tren sesi mi yoksa Gençliğim bitti otobüs duraklarında Ama hiçbir zaman seni beklemekten bıkmadım Aniden karşıma çıkarsın ümidiyle yaşadım Dönmek istemez misin sende? Gittiğin günün gecesinde uykularımı çaldığın gözbebeklerimi Sevinç gözyaşlarıyla sevindirmek istemezmisin? Geri gelmez misin? Sahi dönmez misin? Dönemez misin? Ilık esen bir rüzgarın ortasında Hiç durmadan yağan yağmurda beklemek Beklemek soğuk sokaklarda İçimdeki hasret haykırışıyla Beklemek deniz kıyılarında Şehrin boğuk havasında Beklemek intihar fikriyle İçimdeki bir umutla seni beklemek.. Bir deniz kenarında otururken Aniden onun sesinle irkilmeyi istemektir beklemek Bir sabah ayazında hasret dolu gözlerle, Yollarda ağlamaktır beklemek Apansızca karşında bulabilmek umuduyla beklemek Beklemektir kimi zaman gelmeyeceğini bilmek Beklemek binlerce sıfatta aynı yüzü görmek Beklemek cehennemin diğer adı Nefessiz kalmak beklemek Kelebeğin kanadındaki çiğ damlasıdır beklemek Kalbimdeki sevginin sıcaklığıdır Sonsuzluktur beklemek Kimi zamanda onsuzluk Ben geldim cümlesini duymak istemektir beklemek Sarılacağın günü hayal etmek Durgun denizler gibi beklemek Sessiz ve soluksuz sokaklarda beklemek Devrilen ağaçlar gibi bitap halde beklemek Kısaca ölümdür beklemek Her an acı çekmek Dönmeyeceğini bildiğin halde, Sana ait olan insanı beklemek.

Bir gece vakti
Düşünüyorum seni
Gökyüzüne yansıyor yüzün
Yıldızların arasından beliriyor gözlerin
Sonra yavaş yavaş kayboluyor
Zaten yanımda yoksun

Şairler şiire hasret
Bulutlar yağmura
Gökyüzü güneşe hasret
Yanağım gamzeye
Gözlerim gülmeye hasret
Ellerim ellerine

Bir kış akşamı
Pencereden dışarıyı izliyorum
Bir kaç koşuşan insanlar ve gökyüzü
Kar yağması gereken bu ayda
Yağmur yağıyor sessizce
Sadece yağmur..

Yalan gülümsemelerimle başbaşayım şimdi
Gerçek olan ne varsa yalan dolan hepsi
Ben bıraktım kendimi
O kadar zor ki sensizlikle cebelleşmek
Bırak mutlu olmayı, nefes alamıyorum
Ben istemiyorum böyle hayatı

Son defa buluşsak seninle
Sen gitmeden tutsam ellerini
Konuşsa dilin
Gülse gözlerin
Hani eskisi gibi
Biraz heyecan olsa ikimizdede

Belki bir gün gelirsin
Biraz buğuludur hava
Yağmur yağıyodur hafiften
Özlemişsindir bu şehri
Gülümseyerek izliyosundur çevreyi
Sonra birden beni görür

Bir başkadır temmuzda üşümek
O mevsimde sol tarafın üşür
Yüreğinin sesinden duramaz çıkarsın yola
Biliyosundur ya gidecek o az sonra
Bir solukta onun yanında bulursun kendini
Birde bakmışsın hazırlanmış gidecek