Aysel Gülmez Şiirleri - Şair Aysel Gülmez

Bu bir veda
Anlamadın mı hala
Çevirip yüzümü yeni ufuklara
Gidiyorum ben

Bu bir veda

Önce heyecanım beni terk etti
Bulutların üstünde değilim artık
Ayaklarım yere basıyor

Sonra çocukca sevinçlerim seni gördüğümde
Kalp çarpıntım

Ne olurdu beni hep bir çocuk gibi sevsen
Büyümeyen bebeği şu göğsünde büyütsen
Sevgin hiç eksilmeden, karşılık beklemeden
Küçük kız çocuğunu şefkatinle büyütsen

İçim yanıyor anne
Keşke olmasaydı sonumuz böyle
Keşke senin o gurur duyduğun, gözbebeğin,güzel, özel,terbiyeli
Kimselere layık göremediğin kızın olarak kalabilseydim
Üzmeseydim seni bu kadar
Sende beni üzmeseydin, anlayabilseydin

Ah ne zormuş hayat baba
Bunu hiç söylemedin ki
Erkenden bırakıp gidicem seni
Demedin ki
İlk sende öğrendim
Ölüm bu kadar yakınmış insana

Ben baharda gel istedim
Ağaçlar çiçek açtığı zaman
Ne yakıcı güneş, ne üşüten rüzgar
Yağmura kavuşmuş toprak kokusuyla uyandığım bir sabahta

Ben baharda gel istedim

Sevgilim, canım, aşkım
Ne derdin var söyle bana
Neden bu çökmüşlüğün, ve gözlerinde hüzün
Yorgunsun, üzgünsün
Çok mu ağırlaştı söyle omuzlarında yükün

Düşümde gördüm seni, bırakıp gittin beni
Ne bir veda ettin sen, ne de öptün giderken
Dedim nereye böyle, dedin bir bilinmeze
Kaybetmiş gibi seni hüzün çöktü içime

Uyandım ter içinde bu korkulu rüyadan,

Mevsimlerden sonbahar,aylardan ekim
Minicik yüreğini içimde hissedişim
Demek geliyorsun
Ruhumu iyileştirmeye, dünyamı güzelleştirmeye
Varlığını içimde hissetmek ne güzel şey
Geleceğin günü beklemek zor şey

Seni düşünüyorum
Seni, gözlerini ve gülüşünü
Gözlerin öylesine mavi, öylesine derin
Seni gördüğüme nasıl sevindim bilemezsin
Çocuksu bir sevinç kapladı içimi
Demek ki sevmişim özlemişim