Aysel Gülmez Şiirleri - Şair Aysel Gülmez

Kimsin sen?
Nerden çıktın karşıma... Neden
Neden böylesine anlatılmazsın
Ve öylesine ulaşılmaz

Nesin sen?

Sığdıramıyorum bu dünyaya kendimi
Ve anlatamıyorum insanlara derdimi

İçimde isyanım büyük
Sanki bir volkan içimi yakan
Yaşamak artık sırtımda bir yük

Yeniden başlamak istiyorum ben hayata
Sil baştan
Böyle bir hakkı olmalı insanın
Farkına varmalı yaşadığının
Koşmadan, kavga etmeden hayatla
Yavaş yavaş vararak hayatın tadına

Bugün benim doğum günüm
Yolun yarısını geçmişim
Neler hayal etmiştim
Sükut u hayal şimdi geçmişim
Aynaya baktım elde var ne?
Yitirdiklerim

Senin için yazmak istiyorum, sana dair
Aklımda sen, fikrimde sen
Sen öyle uzak
Öyle uzaksın ki benden
Diğerlerinden farkı olmayan bir günün başındayım
Aklıma fena takıldın bu sabah

Dalgalı denizleri severim ve rüzgarı, fırtınayı
Asidir ruhum benim
Gem vurulsun istemem duygularıma
Sevgimi, öfkemi, nefretimi, sitemimi
İçimden gedliği gibi
Söylemeliyim

İçimde öyle bir sızı ki derinden
İçimi yakarcasına
Gözyaşlarım boşalıyor kendiliğinden
Taşarcasına
Boşuna yaşamışım, boşu boşuna

Uçsuz bucaksız koylarda
Yelken açmak huzura doğru
Yemyeşil bahçe içinde bir ev
Hanımeli, güller,mis gibi manolya kokulu
Karşımızda deniz alabildiğine mavi
Özgürlüğü anlatır bize

Ölüm bir son değil tebdil-i mekan
Uyanalım uykumuzdan çok geç olmadan

Malın, mülkün,canın emanetindir
Bu dünyada neye dersin benimdir
De ki yanımdadır her neyim varsa

Eylülde döker ağaçlar yapraklarını
Deli eser hazan rüzgarları
Güneş saklanır bulutların arkasına
Bırakır gökyüzünü eylül yağmurlarına
Kuşlar göçer gider uzak diyarlara
Bir hüzün mevsimidir yaşanılan