Aysel Çoban Şiirleri - Şair Aysel Çoban

Bakma öyle yüzüme ne olur
Gözlerinde suçluluğumu görürüm
Bir anlatabilsem içimdekileri
Yaşananlar öyle insafsız değil

Yine de affedebilir misin

Nerdesin, özlemlerime acı eken yar
Yüreğimdeki sızı çoğaldıkça
Gözlerimdeki umut azalır
Bilemezsin
Sığ yıllarım bitmiyor,
Her geçen gün daha da yakınlaşıyorum sana

Bir gurbet ki bu, içim yanar
Köyüm, sızılarım hala sana ulaşmadı mı?
Hastane odasında, hasta kalbim senin için çarpar
Son kez görebilsem, ormanlarında uyusam
Bir kez koklasam havanı, tatsam suyundan
Şimdi yaylalar yeşil örtüyle süslenmiştir

Yaşantım olmuş katran karası
Bir de sen bunaltma ey can!
Yine uykusuz bir gecenin eşiğindeyim
Geceleri arsız bir yar etme ey can!

Umutlarım olmuş param parça

Yüzüme gün doğmuşsa
Gözlerim parlıyorsa
Her gün bu bir umutsa
Ben yaşamak isterim

Sevgim bir doğurgansa

Ben geldim dost…!
Kaç zaman oldu görmeyeli, sesini duymayalı,
Yalnızlığımla geldim sana
Paylaşır mısın.
Öylesine naçar yüreğim, öylesine suskun ki sözlerim,
Dinler misin beni.

Ayrılık mevsimi penceremde
Seyretsem acılar
Uzaklaşsam ayrılık
Kapım çalınır sessizce
Güz yağmurları sızar içeri
Düne yaz

Yürürüm korkularıma
Ağır ağır,
Korka korka
Korkaklığım zarar

Nedensiz duraksama adımlarımda

Sen inanılan
Sen güvenilen
Yalanı yalanla yalanlayan
Dilbaz.
Bu gidiş nereye kadar

Coşkun bir nehir, çağlayan yüreğin
Gönül dilin sazının telinde
Yüreğinde yer yok sevgisizliğe
Sevgin hoyratlığa yabancı kalır

Duru bir su bakan gözlerin