Aysel Şiiri - Osman Akçay

Hele bir teneffüs olmaya görsün,
Uzun altın saçları
Bir ırmak gibi akan Aysel,
Kar taneleri dans ederken
Rengârenk şapkasıyla tavus kuşu gibi dolaşırdı,
Sirk alanına dönüşen okul bahçesinde.
İşte o anda
Nabızlar bir yarış arabasına dönerdi
Sınıf pencerelerinin ardında

Patlamaya hazır bir volkana evrilirdi aniden
Kalbi soğuk paslı bir demir olan
Resimcinin öfkesi.
Masumca bakanı bile
Bir radar gibi yakalayıp
Ceza kesmeye amade bir ejderha olurdu

Biz aynı bezelyenin taneleriyiz oysa.
Kitaplar hayal gücünün
Gözlerse ruhun pencereleridir.
Felsefenin dibine kaşık sallamak varken böyle
Gündüz vakti gönül perdeleri neden çekilsin

Beynimde bir terabayt hatıra açığa çıktı bugün
Eski bir dinozoru görünce.
Yıllar çok çabuk geçse de
Bir kez daha anladım ki
Okulun üzerindeki beyaz battaniye
Aysel diye sarınmakta
Yıllar sonra bile