Banklar, sandalyeler duruyor bomboş,
Koridor alabildiğine kalabalık ve loş
Acı,keder, kasavet var hepsinde
Rastlayamıyorsun en ufacık bir tebessüme
Ne irisinde gördüm kendimi
Ne de hissetti tenim nefesini
Dokusunu çözemedim ellerinin
İfadesi yok usumda beden dilinin
Ne jestlerin ne de mimiklerin
Anlamlandıramıyorum....
Kalmadı eskisi gibi yaşanmışlıklar
Yok! yok gayrı
Hoş beşler, komşuluklar
Sırtarır oldu arkadaşlıklar
Öldü maneviyat
Başladı yalnızlıklar...
Sen yaz ben bahar değilim
Yeniden sevdalara gebeyim
Yangın yeridir şimdi,
Depreme tutuldu yüreğim
Sen güz, ben kış değilim,
Gelinliğim gibiydi düşlerim,bembeyaz
Yaşamak isterken dört mevsimi
Baharlar bitti,lakin gelemedi yaz.
Zaman takılı kaldı kara kış'ta
Çetindi rüzgar esti hiç durmadan ayaz ayaz
Direnmem gerekti,çocuklarım için
Anlamsızlıklar okyanusu demeli buna
Bir o yana bir bu yana
Kimi ak kimi kara
Bir kendinsin bir diğeri adeta
Ne tam kendimim
Ne de bir başkasıdır asıl kimliğim
Acıdan kıvranıyorum
Değil ki acı veren
Reel karın ağrım
İçsel sancılarım
Almış başını gidiyor
Çek! Çek ellerini üzerimden
Nefret etmekten bile iğrenirken...
Oysa her şey başlarken
Dokuna bilmekti sana taaa derinden
Çek! Çek diyorum ellerini
Karanlık dehlizlerdeyim
Bitmiyor gel gitlerim
Varlığıma ihanetteyim
Yok olmaya eş değer
Hissettiklerim...
Haz vermez oldu nefes alışım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!