Ayşe Yavuz Şiirleri - Şair Ayşe Yavuz

Deli olmamak mümkün değil,
Sensizliği düşündüğümde.
Belki bir gün ayrılırsak,
Farklı dünyalara gidersek,
Yüreklerimizde hep o aşk kalır değil mi?
Ya kalmazsa!

Bilseydim aşkımın bir ömre sığacağını
Kapatır mıydım gözlerimi şuursuzca
Sarılır rüzgâra saçlarını okşardım.
Her damlasında o bulutun göğsüne yaslanırdım
Ve uyurdum mışıl mışıl.
Bilseydim yaşayacaklarım rüya

Hey gidi İstanbul
Sende benim gibi yalnız,
Çaresizsin değil mi?
Durmadan çabalar,
Acıların anasını taşırsın omuzun da.
Anlatamaz sıkıntılarını,

İstemezdim böyle olmasını
Hem de hiç...
Ama oldu bir kere.

Hatırlar mısın seni ilk öptüğüm günü
Ne kadar da heyecanlanmıştım.

Günahların iç çektiği gecelerde boynumuz bükük
Göğe kaldıramadığımız ellerimizdeki kirleri
Belki damla damla akan gözyaşlarımızla,
Belki ciğeri beş para etmeyen kanımızla,
Temizleyeceğiz.
Huzurun en doruk noktasında bile huzursuzuz

Deniz kenarına bırakmıştım seni
Geldiğim de yoktun.
Bir umudum vardı,
Şimdi kanadı kırık
Yalpalaya yalpalaya yol alıyor.
Hangi liman da düşecek,

Damla damla akar göz yaşlarım,
Ta derinlere, yüreğine
Bir tutam gül verseler
Alır götürür beni kederlere.
Ne mutluluktur sabah gelen
Ne keder, ne acı

Öyle bir aşk ki bu
Yağan yağmur taneleri gibi sevgi dolu
Öyle bir aşk ki bu
Güneşin bir daha batmayacakmış misali,
Doğması misali.
Öyle bir aşk ki bu

Uyandığımda yağmur vardı toprakta
Ve içimde hüzün
Öylesine bir gidiş değil ki bu
Yüreğe dair ne varsa götürülmüş..

Yağmurumu çalamadı toprağın

Vakit öğlene gelmiş
Ayrılma zamanı her an kapımızda
Alnımda acı çizgiler ortaya çıkmış
Yüzün bana dönük,
Ve ufak bir tebessüm belirmiş çehrende.
Bense arkama bakmaksızın