Ayşe Okur Şiirleri - Şair Ayşe Okur

Bakınca kırmızı güle,
Sordum kendi kendime
Güvenmez mi acaba?
Ona uzanan ele.
Dikeni dizmiş sıra, sıra
Yaprakların arasına hemde

Kolay yazılıyor tek hece
Kolay anlatılıyor
Ama kolay anlaşılmıyor.
Kimine göre bilinmeyenli bir denklem
Çok uğraştırıyor
Kimine göre bir bilmece

Ayırmadan siyahı beyazı
Renkleri sev
Güzeli herkes sever
Sen çirkinide sev

Bakma servetine malına

Her gidenden bir boşluk kalır, ve her boşluğun kendince bir ağırlığı vardır.
Kimi boşluk zamanla dolar ağırlığı kalkar, kimiside hiç bir şeyle dolmaz o ağırlık yüreği ölene kadar ağrıtır....
Karşı apartmandan komşun taşınır bir süre perdesiz kalmış pencerelere, çamaşır asılmayan balkondaki çamaşır iplerine takılır gözlerin.
Bu giden komşunun ardında bıraktığı boşluktur. Sonra bir gün, bir kamyon gelir kapıya; evden eve nakliye.
Yeni perdeler asılır pencerelere, yine ışıklar yanar akşam olunca karşı pencerelerde, ve karşı dairedeki boşluk dolar...
Her sabah taze ekmek kokusu yayan köşedeki fırın kapanır, ekmek sepetleri boş kalır, birde tezgahın üstünde gelişi güzel bırakılmış kürekler vardır ve hamur teknesi yerde içi bomboş öylece durur......

Karanlıklar kararıpta kalmaz
Her sabah bir güneş doğar
Gece simsiyah olsada
Şafakta kızılın her rengi var

Yaprakları tomurcukları dalların

Unutkan

Seni unutmak istedikce
Hep aklımda tuttum
Zaman geçip gittikce
Unutmam gerektiğini unuttum! ! !

kanatan-dır;
keskin bıçağın ulaşamadığı
hançerin eşeleyip yapamadığını
yapandır
en beteri yakınındandır
öyle derine iner ki

Yaşanmamış saydığım
Yaşanmışlar var
Yaşanmadığına yandığım
Yaşanmamışlar var

Ev var iki kişilik
Ev var dört, beş kişilik.
Oynanan oyun bir komedi,
Bir dram
Adına demişler: 'EVLİLİK'
Dıştan baktığında

Gözünde donmuş akmıyor
Yaşlar boncuk boncuk
Babayı hiç bilmiyor
Bosnalı çocuk
Karnı aç açım diyemiyor
Kırık bebeğine sarılıyor