Seneler süren bir sürgündü hayatım.
Azat edildim.
Yazdıklarımı hiç yaşamadım.
Yaşadıklarımı ise hiçbir zaman yazamadım.
Öyle sakin göründüğüme bakma
Deşersen bütün çamur, çirkef
Çıkar gün yüzüne
İçimde biriken katran
Durup durup vurur
Başıma gelen tüm kötülüklere minnettarım
Durup durup düşmek, tükenmek yerine
Dirilip dirilip tekrar doğmayı öğretti bana
Her defasında daha güçlü oldum yarınlara
Beni ben yaptıkları için tüm acılara
Her birine sonsuzdur minnetim.
Seni kim bu hale getirdi dedim
Siz dedi
Nasıl olur, biz olamayız dedim
El birliği ile beni yok ettiniz dedi
Nasıl oldu dedim güldü
Sen miydin o
Gecenin sabah ile kucaklaştığı yerde
Dağların ve karanlıkların ardından gelen,
Bakır bir sini gökyüzün de
Mahşeri bir ürperme ten de
Adım atmayı öğrenen birbirinden
Çocuk gibiyiz biz ikimiz
Hadi korkma bir adım daha
Zarar gelmez bize bizden asla
Ha cesaret bir adım sen bir adım da ben
Kavuşur elbet bu eller adım adım ilerlerken
Kıyamam yanağından düşen bir yaşa
Ne evlatlar verdi bu vatan toprağa
Yükselirken anaların ağıtları acıyla
Ay ile yıldız çıktı arşa
Hilal uğruna ocaklar yansa
Arkadaşlarım, dostlarım
Arkadaş sandıklarım
Dost bulduklarım
Bir söylenene bakıyorum
Bir de olanlara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!