Ayşe Manav Şiirleri - Şair Ayşe Manav

Yeni bir başlangıç yapamayacak kadardı kırgınlıklarım,
Düşlerim hep uzaktan bakıp güldü,
Ya hayata tutunduklarım,
Elimde var hüzün,
Saksımda,
Zehirli sarmaşıklarım,

Temize çekebilir misin hayatı?
Silebilir misin alın yazısını,
Gözler, görmemişken yarını,
Yer ve gök kubbe arasında,
Düşler kovalanır ömür boyu.

Bana taş kalpli diyorsun, ama geçen zamanda nasıl katılaştığımı görüyorsun.
Kalbimin sadece bir yanına bakıyorsun. Seni sevemediğim için beni buzdan heykel sanıyorsun.
Belki de haklısın, bir yanımda taş gibi, dağ gibi hala ayakta, dimdik durabilmenin verdiği gurur, diğer yanda bu gururdan eriyip giden yumuşacık bir yürek taşımak, acını acım, kederini keder, gözyaşına gözyaşı, için için seninle yada herkesle bir olan bir yürek benimki.
Zaman ne kadar katılaştırmış olsa da pamuk gibi bir yürek benimki.
Belki de seni sevemediğim için böyle düşünüyorsun.
Bir gün kalbimin kapısını kim çalacak bilmiyorum, ama bildiğim bir şey var yüreğimde gizlenen, onu görüyorum. Ona bir de isim takıyorum, mavi sevdam diyorum.

Sonbahar yaprakları gibi savruldu yüreğim
Sarardı gönlümdeki mavi umutlarım,
Bir esintiyle koptu dalından,
Bir rüzgarla uçtu başucumdan,
Kır çiçekleri soldu gönlümün,
Boz kırlara kaldı meydan.

Canım Babacığım,


Yattığın yerde rahat uyu babacığım,
Gözlerimi kapattığımda, aklıma ilk gelen görüntün son halin oluyor nedense, keşke seni o halde görmeseydim, aklıma gülen yüzün gelseydi ben böyle kahrolmasaydım. Seni o durumda görmek beni şoka sokmuştu ve aradan geçen 1,5 yılın ardından düşüncelerimde sıkıştı kaldı o görüntün... Meğer seni ne çok seviyormuşum... Seni çok özlüyorum, benim canım babacığım...
Sen, daima benim en büyük desteğim olmuştun, çok nadir bile olsa bazen kızmış, bazen bağırmıştın, aradan beş dakika geçmeden gelip gönlümü almıştın.. Bana “Sakın hata yapma, yapacaksan da küçük olsun, büyük hatalar hayatını etkiler” derdin. Ben ise, aldığım kararlarda defalarca düşünür, hatasız davranmaya çalışırdım ama insanız işte hatasız kul olmuyor.. Hiçbir zaman yüzünü kara çıkarmadım...

Benim kardan hayallerim,
Yağmurdan gözyaşlarım,
Gökkuşağından umutlarım vardı.

Bir güneş ışığında,
Yandı bedenim, kavruldu,

Bazen;
Uyku tutmaz insanı bilirim,
Bazen;
Zehir zemberek geceler,

Acıyla seheri beklerim,

Baharı getir bana,
Bir martı kanadında,
Yıldızları indir gözlerime,
Işıldasın göz bebeklerimde
Rengârenk çiçekler besle,
Yüreğinin kır bahçesinde,

Bana taş kalpli diyorsun,
Geçen zamanda nasıl katılaştığımı görüyorsun.
Seni sevemediğim için beni buzdan heykel sanıyorsun.
Belki de haklısın,
Bir yanımda taş gibi, dağ gibi hala ayakta,
Dimdik durabilmenin verdiği gurur,

Akıp giden zamanlara biri dur dese,
Dursa avuçlarımda zaman,
Su misali gitmese,
Gözlerim hayallere tutsak
Sözlerim yüreğime keleçelenmese
Perdesi açılsa geleceğin