İlk aşk hayatta herşeyin güzelidir
Onu unutmak çok güç meseledir
Hatıraları hiçbir vakit silinmez
Ona teselli de kâr etmez.
Kalplerde binbir elem acı yaratır
Bir aralık düdükler öttü, deniz dalgalandı
Zamanla vapur yollandı, köpükler aralandı
Başladık ağır ağır ilerlemeye
İçime de acı hasret çökmeye.
Hırçın mavi dalgalar arasında uçuyorduk
Kader ağlarını ördüğünde
Benimkini çileden örmüş
Saadeti uzak
Sade cefayı reva görmüş.
Bunca yıl yoruldum
Ne sihir varmış meğer o mahzun sözlerinde
Unuttum kâinatı kayboldum gözlerinde
Hayatımın sabahı yoksa yeni mi oldu
Tasalı gönlüme de nurdan bir ışık doldu.
Ancak aradığımı ben, benliğinde buldum
Es rüzgar es
Belki bağrımdaki ateş söner
Sen estikçe içimdeki
Kasırga diner, sükûna döner.
Ruhumda esen öyle bir fırtına ki
Herkes gülerken ben ağlarım
Neyleyim felek bakmıyor yüzüme
Cihan eylenir ben yas bağlarım
Boşuna gayret, talih gülmüyor yüzüme.
Yeşermiş dala uzansam, çiçek diye
Uçsuz bucaksız bir ufuk
Seyrederim penceremden
Sanki bir feryat
Çıkacak gibidir hançeremden.
Düğümlenip içimde kalan
Gözlerinin derinliklerinde eriyen gözlerim
Sana bir şey söylemez mi oldu
Ümidin soldu gülleri
Ömrüm sonbahar oldu.
Bir canlanış vardı kalbimde
Ümitsiz bir derde düştüm
Gece gündüz inlerim
Yaramı saracak kimse yok
Kendi derdimi kendim dinlerim.
Güler geçer kime söylesem halimi
Bin dokuz yüz elli yedi'ye girdik, yine yalnız, garip, kimsesiz
Boynum bükük, kalbim mahsun ve sessiz
Gözümden yaş akmıyor, fakat, ruhum ağlıyor
Görünmez bir ateş içimi yakıyor, dağlıyor.
Bakıyorum herşeyden bihaber, Serpil'im uyuyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!