Ayşe İsmetoğlu Şiirleri - Şair Ayşe İsme ...

Ve geri dönüyor aşk
Suçunu bilen
Ama gidecek kapısı olmayan
Bir çocuğun kocaman bakışıyla,
Kirpiklerinde ıslak suçları
Burnundan gelmiş günahlarıyla…

Seviyorum, seni düşünürken içimdeki o sızıyı
Seni değil …

Seviyorum sevmeyi hem de yokken bir gerçek bir yanı
Sanki somutlaşsa
Sanki tutulsa

Kal da diyemiyorum git de
Olsun da diyemiyorum olmasın da

Karışıyor ipleri bedenimin
Git gide küçülüyorum büyüyen boşlukta
Nihayet;

'' Kırılgan avuçlarımda taşıdığım
'' Sayısal duygulardan uzak
'' En Yenilmiş tarafımsın benim! !

Yanlızlığıma eğiliyordu bu aşk,yavaş yavaş!
Üstüme gelirken

Paslanmış saatlerin izi,
Akarken şehrin yüreğinden
Kararsızlığın sabahına doğar güneşler!
Bir yolcu belirir ufukta; ebedi
Adımlarında saklı
Sonsuz bilimeyenli denklemler...

'' Öbek öbek üstüme çullanan,
O herşeyimi kuşatan yokluğun, yok mu? ? Offf!
_________ Gelişinle gölgelere boğulsa,
Arınıp en ince dertlerden
Hoşgelsen Sevgili! Ohhh! ''

Yağmursuz kaldım, uzansan çorak gönlüme
Ayrılık kokan rüzgarların esişine aldırmadan
************ Uzansan …
Kış delice yığılsa da üzerine
Bavullara tıkarak soğuk hüzünleri,
Her mevsim, baharmış gibi sev beni anne...!

—Gözlerin;
Gümüş tepsi içinde, erguvani taş
Kırıklarını biriktirir, usanmadan
Kaybolmasın diye her bir parçası
Adım adım saklanır efsunlardan…

Bazen sadece yaşamak
Tartmadan
Ne getireceğini
Ya da neleri alıp götüreceğini hesaplamadan
Yasağını, örfünü düşünmeden
Sadece yaşamak…

Hep beklemek üzerine yazıyorum bugünlerde, alfabe benim için “b” ile başlıyor ”k” ile bitiyor…
” a “ yı zaten çoktan unuttum, ”z” ise darıldı, çabuk vazgeçtim diye ondan... Hani? dedi, hani sonlar kıymetliydi(?) hani, hep son olsun der insanlar, son çocuklar şımartılır, son sevgililer eş olurdu?
Başka bir gün “c” yakaladı kolumdan beni, gel oturalım biraz. Neden “b” dedi? Ben Can’ım, Canan’ım…
“d” atıldı oradan, bence vazgeçmelisin, “b” de bir gün “d” (diğeri) olur diye…
Cevap veremedim, bekliyorum da diyemedim… Zaten sevmiyorlar o kelimeyi geri kalan harfler…