Ayşe İsmetoğlu Şiirleri - Şair Ayşe İsme ...

Bir çizgi atılmış tüm yüreklerden geçen
Önce ütopyaları karalamış bu çizgi
Sonra hayalleri …
Geçerken kısrakça bir fırtınayla
Önce sevgi tohumundan, pamuk şekerlerini
Ufalamış zerre zerre

Ben senden hep kaçtım sevgili
Kaçtım
Kaldırımların eskimiş döşemelerine,
Yanlızlıktan eskimiş sokak direklerine...
Kaçış diye tanımlanır mı bilmem ama
Leyla'ları sevdim Mecnun'lardan çok

Ben senden SANA kaçtım sevgili
Kaçış diye tanımlanır mı bilmem ama
SENİ sevdim kendimden çok...
Seni sardım yaralarıma
Yar diye seni aldım bağrıma
Nedensiz bağlıydı kollarım yüreğine

Hey taksi dur! !
Çapulçu heveslerim binmedi daha!
Ön kapıya sıkıştı,
büyümeyen çocukluğum!
Asma ağacını altında kaldı,
annemin nasihatleri...

Yasak bir sızıntı gibi aktı saçları
.......................................... modern tuğlalardan
Küstah sarmaşığın kulesinde,
Dinamite giden mor kıvılcımdı
........................................... zaman! !
Bir patlamanın eşiğine saklanmıştı

Sessiz geçiyordu ya sensizlik
Arada bir adın geliyordu
Sıkışıp kalıyordu dişlerimin arasında
Sonra tadı kalıyordu çaresizliğin, tek içimlik…
Sonra, yine arada bir(!)
Sesin dokunuyordu kulaklarıma

Ömürsüzdüm o zamanlar
Kelebekler gibi
Zamansızdı kanat çırpışlarım
Dinmemiş acıların mevsimine doğru
Renklerden mahrum bedenimse
Biraz yorgun

Belki ben dünyayım savaş barış dolu
En yakın nefesi yaşamın, ölümün taze yüzü
Her günüm ayrı telden çalan bir güfte
Her anım vazgeçilmez mevsimlerin dönüşü
Kim bilir belki de kışım ben
Sevgililerin üşüyüp sarıldığı

Ben,
çok kavisli bir patikanın
küçük taşlarına emanet edip adımlarımı!
Seni aradım
bir kenara koyup yarınlarımı...

Ya vazgeçersen bir gün beni sevmekten
Bir tutam tuz gibi erir yüreğim
Tek damla gözyaşıyla…

Yokluğunu yakıştıramam ki kendime
Yokluğunu sığdıramam da hiçbir yere