Onbeşinde ablam yol yordam bilmez,
Öyle öğrettin hiç yüzüne durmaz,
İnsan bu kadar can, vicdansız olmaz
Gelin ettin baba neden bacımı.
Çok üzdün vaktında sende anamı,
Vurup da delerler inan şuramı,
Hangi kitap Mevla'm dinde reva mı?
Niye verdin baba Ayşa bacımı.
Gül tomurcuk kırıık hoyrat elinde,
Yaptığın hep, dünya alem dilinde,
Yaşı şekli şemat aynı seninle,
Niye kıydın baba Ayşa bacımı.
Ölçündü din iman lakin sözdeymiş,
Özvecan'ım dedi yalan yüzdeymiş,
Kader dedikleri nasıl bir şeymiş?
Çarka attın baba Ayşa bacımı.
Kayıt Tarihi : 5.11.2024 10:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayat
![Özcan Kurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/11/05/aysa-bacimi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!