Ayrışık Patikalar Şiiri - Metin Akdeniz 2

(Ah, o ışıltılı sahtelikler alanına nasıl da birbirlerini ezerek doluşuyordu büyük çoğunluk. nasıl da keyifle izliyorlardı piyon değiş tokuşunu. onlar o sahneyi kabarmış iştahlarıyla izlerken ben tanıdık bir his bulup
tren yolculuklarına çıkıyordum. istasyon adlarını ezberliyor ve o adları getirip ağzının kenarına bir doğum günü hediyesi gibi bırakıyordum. bu; içtenliğin maskesizliği ve daldığım düşüncelerin meyvesiydi.
zamanın oynaklığı ve ahlaki çöküşün ifade bulduğu yüzler sergisinde güle güle harca benden ödünç aldığın maskesizliği. borcun yok.)

(Issızlığa Övgü)

kolların sarılmak kokuyordu o gün, seni götürmek için
gelen atlara rağmen.
kolların oldukça riskliydi.

sarılmak bir fırtınanın akrabasıydı. anlam çığlıklarını
orada öylece bırakıp ayrışık patikalara yöneldin birden
ışıl ışıl parıldadı yalancı öncelikler ve cennet sarhoşluğu
körlük sözleşmesi imzalamış toplumların içinde kaldım
benden ödünç aldığın renkleri güle güle harca
beni düşünme. yüzlerce korumam var; kitaplarım.

gitmenin tarihçesi kesinleşmiş gitmelerle doludur
çok eskiden biliyordum uçurumlara güvenilmeyeceğini
benim yaptığım ıssızlığa övgüyü ilerletmekti
yeni komşularım; hatırlamak ve yabancılaşma hissi
ses denizinden getirtilmiş siyah kelimeler
sonatlardan uçuşan cümlecikler ve çağrıların huzursuzluğu
kalbimin etrafında dolaşıp duruyorlar bütün gün
bütün gün övgü üstüne övgü ve ıssızlığın muhteşem ilerleyişi
yeterince malzemem var kalıp yeniden doğmam için
endişelenme. o uzaktan izlediğin kül ve insan enkazları da
bazılarına göre belgesel bazılarına göre etnik temizlik
bazılarına göre de romantizmin dibidir
benden ödünç aldığın vatanı güle güle harca. iyiyim ben.
karşı kıyıya yıkıntı taşıyan bir kayıkçının düşüncelerindeyim
başkaldırmayı oluşturuyorum kıpırtısız bilgiden
başkaldırmak geçen yüzyıldan kalma bir tanıdığımdır
iyi insandır. bir takım tanrılar, edebiyat ve diğerleri
uzun süre mektup açacağı olarak kullandı onu
oysa en yetenekli kılıcıydı iyilikler uygarlığının

keder yokuşunda kusursuz boşluğa doğru süzüldünüz atlar ve sen
camdan kentlere taş atmaya hazırdı anlamdan yoksun vücutlar
kolların azizlik oranı yüksek ressamlar barınağı
ve iyileşmeyen yapraklarıyla düş kaçakçılığı sezonu
seslendim sana esirlere has sanatla: anlamak uçurumdur!
tren istasyonu adlarının gömülü olduğu o kıyıdan seslendim
duyulmadı yıldızların demeçleri küçük adamların bağırışından
ardınızdan takma onurlarıyla arınma havuzlarına koşan insanlar
kısa boylu iki kelimeyle karşılaştılar: parçalanmış gerçeklik!