Ayrılma Vakti Şiiri - Nevzat Güler

Saçları siyahtı ve hava sıcaktı
Gökyüzü ağlamış..
Belindeki yedi renkli bir kuşaktı
Sonsuzluğumu sınırlayan o
İnce çizgiye yaklaştığım an
Hayatımdı hiç ses çıkarmadan
Dört nala uzaklaşan
Bütün gücü ile kalabalığı yarıp
Meydanın ortasına ilerleyen bir adam
Haykırıyordu varlığını gözlerinden
Birakin, o benim dünyam
Yaşadıklarım, yaşayacaklarım
Hepsi beni ziyaret edecekmiş
Gecenin karanlığı
Gündüzün aydınlığını beklermiş
Bir an bütün sevdiklerim
Yanıbaşımdaymış gibi geldi
Sonra bir renk cümbüşü,
Bir yan kırmızı, bir yan yeşildi
Suyun üstünde ayak izlerini
Gördüğüm zaman balıkların
Hatırladım milyarlarca ışık yılı uzaktaki
Gülümseyişlerini parlak yıldızların
Gözlerinde yeşilin
En guzel tonları vardı
Kirpiklerinden süzülen bir damla,
Yanağımı ıslattı
Kapatmak istemezdim gözlerimi
Ama artık zamanıydı
Sonsuzluktan gelen bir cağrı,
Bana bunu hatırlattı
Kulaklarıma fısıldadı bir ağaç dalı
O anın geldiğini
Saatler haykırıyordu
Ayrılma vaktini