Ayrılıktır bir hayatın boşluğu

Bitmesini istemediğim bir rüyaydın,
bütün ömrümü bu rüyada geçirmek.
Toz pempeydi dünyam
Her yer maviye çalardı,
gökyüzü gibi.
Bütün şarkılar sevdayı söylerdi
ve bütün şiirler
aşk içindi.
Sabahları sönen yıldızlar bile
hep parlaktı gözümde
Çünkü hep sen vardın gökyüzünün
derinliğinde.
Ölüm yoktu ve yaşam sonsuzdu aşk için
''senle''geçen her saniyede.
Ve ölmek yoktu benim için
sen gitmeden önce.

Ayrılıktır bir hayatın boşluğu
Ve ölümdür o boşluktaki ayrılık.
Ölüm gelmeden şimdi ben gidiyorum
ölüme.
Yeter ki bitsin dolsun bu boşluk
ve bitsin bu yalnızlık.

Bu boşlukta yaşanılmaz
Yaşarsam;
Bilirim,dinmez o sevgilinin ayrılığının acısı
Buna bilirim;
Ne güzel bir gerçeği anlatmış Nazım.
Sözüm sevgiliye
''En fazla bir yıl sürer Yirminci yüzyılda ölüm acısı''
Hatta fazla söylemiş Nazım
İki gün bile sürmez ayrılığın sancısı.
Ondandır attın benim külümü
savurun denize.
Yirmi birinci yüzyılda sevmek zordur
Bu bir itirafımdır size.

EYLÜL 2006
ELAZIĞ