Aslında biliyordum veya tahmini bir korkuydu senin beklentisiz bir zamanda ardına bile bakmadan gideceğin...
Defalarca söyledim sana, gidişini çok zaman sonra fark edeceğim diye. Önce saklanacaksın gecelere ve aydınlatması olmayan pencerende önce kaybolacaksın, bakışlarını çekip kendini karanlığa saklayacaksın yavaş kabulleneceksin gidişini ve hesapsız ve de sessiz bir akşamüzeri bir araca binip gideceksin” derdim sana...
Sonra sessizliğini yıllara saklayıp geçmişini örterek gideceksin derdim... İmkânsız, derdin ve ben karanlıklara gömerdim düşüncelerimi...
Kendimi bu kabusa hazırlıyordum çoğu geceler ışığı
olmayan camına bakarken ve “bittik biz” diyordum. Bittik biz ne kadar da karanlıklara yakışan cümleydi, tarifi değişken işareti ansızın olan bu cümle ile yıllarca daraldım ben ve sadece zamansız nefesler almaya alıştırdım kendimi ...
Tamamını Oku
