Ayrılıklar Şakisi Şiiri - Adnan Durmaz

Ayrılıklar Şakisi

bir karanlık depreşir
ayrılıktır
nere gideceğimi bilmedim ya
vedaların harman yeri bir yürek
bahtıma yolculuklar çizilmişse
sınır telleri kadar keskin bir acı
failiyim kim kalmışsa geride
ayrılıklar ki
hep benim yanlışlarım
var ağla deli kalbim var ağla
efkara düştük yine

acımızı kim çeker
bu dünyada bunca zulum oldukça
kan kusar ağzımızda sözcükler
öfkeler ateş
karanlık bir lacivert kudurur
bütün ayrılık istasyonlarında
üst üste yakılan keder
birileri kalır ardımız sıra
deli zaman çarpa çarpa sürükler
fukara düştük yine

bu dünyada ne mutsuzluk ne acı
kendimize pay çıkardık kanadık
şu ana nice gelindi
gülüşlerin ortasında karakollar kurulmuş
açlık grevlerinde direnç şarkılarında
dağlarda vurulanın yanıbaşında
biz her zaman yaftalandık arandık
tüm illegal cürümlerin faili
bütün mutsuzluklar bizden bilindi
sorguladık zulumları
yargılandık zalımlarca
karanlığın kaçtır yaşı
kelle ilanlarından fırlamış suretimiz
polis kimi arasa bizi yakalar
kanıyla boyanmışız yarım kalan aşkların
ve peşimizde cellatların en acımasızı
kendimizi kovalarız her adımbaşı
ne zaman yakalansak kendi yüreğimize
firara düştük yine

her şakinin bir uçurum yazılmıştır alnına
namlular çevrilende kalbine - atlamalıdır
saçlarında bir gelincik ağlamalıdır
son bakışlarında gökyüzü solumalıdır
hoyrat yürümelidir ölüm üstüne
mübalağa bakmalıdır
ve son mermisine kadar yankılar
bir kilim bin türkü bin sevda
sözlere dökülmez o şiiri dokumalıdır
yürü ey yüreğim yürü
gayri sarplar gülüşlerde yüreklerde gözlerde
dağlara düştük yine

yalnızca kanla süren bir şarkıdır ayrılık
yaramızdan yar uçurduk özgür kuşlar misali
yollara
uçurumlara
rüzgarlara yürü yürek
yana yana
kana kana
bir daha
aşklara düştük yine
27.11.2005-
adnan durmaz