Ayrılık Zamanı Şiiri - Atila Yalçınkaya

Zaman ayrılığı çeyrek geçiyordu.
Ayrılık akıyordu gözlerimizden.
Kuşlar ayrılık ötüyordu.
Kız anadan, gece gündüzden, evlat anadan ayrılıyordu.

Sazın her teli ayrılık sesi veriyordu.
Tüm yemekler ayrılık kokuyordu.
Şiirler ayrılıkla başlıyor ve öyle bitiyordu.

Tay kısraktan ayrılık nala kaçıyordu.
Kuş uçarken kanadı ayrılık helezonu çiziyordu,
Tren çiğnerken raylarını ayrılık haykırıyordu.

Mahyalarda ayrılık ışıldıyordu,
Bulut ayrılırcasına uzaklaşıyordu.
Su topraktan
Yağmur buluttan
Yaprak dalından hüzünle ayrılıyordu.

Aşıklar ayrılıyordu
Yavru kuş istemeden ayrılıyordu yuvadan.
Mevsimler ayrılıyordu,
Nesiller ayrılıyordu,

Tüm notalar ayrılık ile başlıyordu,
Her tarafta ayrılık bestesi çalıyordu.
Bir ayrılık seziliyordu yeryüzünden.
Kabristanlar ayrılıklarla hınca hınç,
Anladım ki
ayrılık zamanın bir parçasıymış.

Atila Yalçınkaya