Ayrılık Yok ki! Şiiri - İnsaf Caner

Bedenim,
Toprakla buluştuğu an,
Üzülme,ağlama
Terkettiğime,
Ben istemedim.
Ruhum hep yanında,
Sana dokunacak,
Her şeydeyim ben..

Bulut'un,
Yağmura dönüştüğü an.
Kaldır mah yüzünü,
Sema'ya doğru.
Gözyaşınla buluşup,
Dudağın da demlenip,
Kalbine akacağım..

Akşamın,
En kuytu zamanların da.
Bedenin gelirse, yüreğine dar
At kendini dışarı,
Adımı an bir kere,
Nefesin bitmeden
Yanındayım ben..

Kıvılcımın,
Alev'e dönüştüğü an.
Uzat ellerini,
Yüreğini tut.
Anlayacaksın
Benim yangınlarımı.
Seninle birlikte,
Korlardayım ben..

Gecenin,
Sabaha kavuştuğu an.
İçin ürperirse,sıçrama sakın.
O kadar masum uyuyordun ki,
Bir nefes bıraktım,
Dudağına ben..