Ayrılık- Ülkü Güven Şiiri - Zehra Çelik

Vakit gece yarısı
Yani ömrün yarısı
Öfkenin sularında akşam üstü
Duvarlar tutsak almıştı bizi
Tebessümün gölgesi düşerken uzaklara,
Kuytularda yaşıyorduk birbirimizi,
Muhabbetin deminde,sinsi bir kurşunla
Kaybolmuştu korkular karanlığın içinde,
Karanlığı yarından silemiyorduk.

Bir kenarda yorgun, uykusuz,
Bir okadar umutsuz duruyorduk.
Ne sen biliyordun beni
Ne de Niğde geceleri.
Efsunkar bir sis perdesinde,
Yeniden seviyorduk birbirimizi.
Ve bir başka kokuyordu sokaklar,
İnsanlar bir başka bakıyordu.
Gözlerin bir muhal içre kaybolurken,
Gözlerin gözlerimden akıyordu.

Gecenin ortasında bir hasta,
Son deminde ağlıyordu.
Ben ağlıyordum,gece dinliyordu.
Heybetli bir duruşla,sabahı bekliyorduk.
Radyoda bir şarkı çalıyorduk eskilerden
'Pişman olurda bir gün dönersen geri,
Gönül kapım açıktır,çalmadan gir içeri.'

Gözlerimin buğusundan,masum yüzüne,
Biraz buruk,biraz zalimce,
Acı nakaratlar söylüyor,ağlıyorduk,
Kim bilir kaçıncı kez ayrılıyorduk.

Ülkü Güven- Akpınar dergisi-sayı 1