Ayrılık Türküsü Şiiri - Şair Otuzyedi

Ayrılık yelleri esince başa,
Yaz baharım döner zemheri kışa,
Nasıl çırpınırım divane, boşa,
Gerçeği yüzüme vur da öyle git.

Cemalin güneşten, aydan evlâdır,
Bu nurunu sana veren Mevla'dır,
Ancak aşkın ile bu can leyladır,
Çekinme gönlümü kır da öyle git.

Sensiz bu cihanda gönül eğlenmez,
Elim tutmaz olur, dilim söylemez,
Atarlar kapıya yerim bilinmez,
Mezarım aleme sor da öyle git.

Ne gelir elden kader yazınca,
Yalvarır, bağırır hep avazınca,
Beklerim baharda seni yalnızca,
Bu garibe bir söz ver de öyle git.

Garip dilsiz olur, dünyası kara,
Onulmaz ciğerde kanayan yara,
Ateşi hiç sönmez, atarlar hara,
Ahrete bırakma, kor da öyle git.

Yar hatıra bırak ipek şalını,
Civarda koklayım ak gerdanını,
Kurban olsun Yalnız, her bir telini,
Saçını gönlüme sar da öyle git.