Ayrılık Tacı Şiiri - İsmail Çınar

Alışıyor insan yaşamdaki her oyuna
ölüme doğuma hastalığa
ayrılığa ve de yalnızlığa
yemeğini yiyor etrafını topluyor
yine düşleriyle dans ediyor aklında
çay keyfi saatlerini süslüyor gazete manşetleri
kaybedenlerle sürüyor gönül sohbetleri
----------------bir atımlık yol hikayeleri
içilmiyor yalnız tek başına
paylaşacak dostun şehir dışında
ah,oysa eskiden sevgili
her yoklukta getirirdi bahar umudunu
bir gitar sesiydi düşsel ve evrensel
bazen tulum sesiydi mistik ve de yerel
saçının teline dokunmak adına
yarışılırdı Ankara yolunda rüzgarla

Şimdi yorgunluk sarmış bacakları
alışıyor insan yokluğa
tanıdık yalnızlığa
bir genç kızın ilk cinsel deneyiminin ardından
erkeğine bağlandığı gibi vazgeçilmiyor
-----------------hoşlanılıyor hatta
Ayrılık ölümden beter amma
bir kazancıda var elbet
kavga edilmiyor artık başbaşa kalındığında
bir merhaba ya da kafa selamı
uygar insanın ayrılık tacı kalıyor yanına

(haziran2003)