Ayrılık Sonrası Şiiri - Abdulkadir Demirci

Ayrılık beni buldu, kapımı çaldı.
Dertlerim yürüdü, bedenimi aldı.
Yürek susmaz bülbül oldu, maziye daldı.
Boynum bükük, ellerim koynumda kaldı.

Açıldı sevda yarası, hüzün sardı.
Dökülür hicran, tükenmez, gelmez ardı.
Gönül küs, dil suskun, barışa, yar vardı.
Kokusunu yel, kendini eller aldı.

Kayıp sevdamı, arar durur oldum.
Sığınacak yuvam yok, dert ile doldum.
Gençliğim yıllara boyun büktü, soldum.
Son mevsime girdim kış, ömrümü yordum.

Duman aranmaz, bu yangının közünde,
Sevda gün geçtikçe filizlendi özümde,
Anmam adını derim, kaldı sözümde,
ZOR unutmak için, ölmek var, çözümde…

Abdulkadir DEMİRCİ