Ayrılık Makamı Şiiri - Ahmet Can Akyol

Gölgeler çoktan örtündü gecenin laciverdini
Bir ben kaldım uyumadık bir de rüzgarların sesi
Çetelem olmadı hiç hesabım kitabım yok
Hep kanayan bir ıslık zorladı seherlerimi
Ve nedense yabancı bir yaşamaktı benimkisi

Güz oldu ilkyazlarım ki yine deli poyrazlı
Efkarım başımdan büyüktü kendimle baş edemedim
Ben ne yaptım da aklıma bile yetemedim
Bağrımda ateşler yaktım ısınmadı yüreğim
Ya bu dünyaya ayarsız geldim ya da ben bana fazla

Oysa gözlerimi dökerken ellerime kimseler görmedi
Bir sen olasın istedim sen de hiç gelmedin
Masallara ne oldu sonra kahramanlarım kimdi
O çırılçıplak çığlıkları feryadından deşerdim de
Bir eyvahlı sitem kül etti külhan dil’imi

Her karanlık koyu bir intiharın habercisiydi
Uzak yurtlar için soluğum soluksuz yetsin istedim
Hadi gidelim yürü gidelim dedim yalnızlığıma
Adımlarımı benden geçirdim İstanbul’dan geçemedim
Kan oldum kangren oldum bir senden gidemedim

İşte böyle diyorum da bildiklerimi de unutuyorum
Herkesin serüveni hayali kadarmış bilmiyordum
Bir küçük öykünün akla zarar özetiyim yani
Nedense hep bana kalıyor korkutulmuş sokaklar
Ve yine beni çağırıyor esmer yolculuğum

Kıyıları geçiyorum tan ağartılarında
Denizyıldızları uzuyor önümsıra
Ardımsıra senden kalan pişmanlık
Yine ağzımda o eski şarkının nakaratı
Ve yine o hiç eskimeyen hıçkırık

Bir yarım sigara atıyorum denize
Derin bir ayışığı yanıyor içimde
Böyle şeyler de olur mu deme / oluyor işte
Ağrılarıma dokunup ahıma düşüyorsun ya
Diyorum ki ulan / diyorum ki adam sen de

Adını ansam öfkemi yenemiyorum
Düşüne yatsam seyrini bitiremiyorum
Biliyorum bu ıslak mevsimler davettir sürgüne
Gel de şimdi durup dururken / şimdi gel de
Anonim bir küfürü ayrılık makamında besteleme