Ayrılık / İsyan / Ay /

Vakit, hızla hüzün salgıladı ayrılığın ardından,
Hiç bir şey eskisi gibi değil artık bıraktığın yerde,
Durmak, ölümün yaradılışına ters, durmuyor yokluğun
Aramızdaki farkı açtıkça ellerimiz
/Gel/melerin ve (-) /git/melerin hiçbir anlamı yok
bizim hayatımızda.

Seni kaybettiğim gece,
Sana benzeyen bir kadın, bir adamı alnından öptü,
Karanlıktı sokak, sesler gölgelere karışıyordu
Tanrı, şiirler yazıyordu ağız boşluğumda
Özlem, acıyı dudaklarının altında doğurdu,
bir anlık sessizlik,bir anlık durgunluk
içimde derin bir fırtınaya dönüşüyor
duyduğum ilk çığlıktan sonra
ben yalnızlığa dair herşeyi
Seni kandıran sözlüğün kelimelerinden öğrendim
Uzandım sabahın koynuna,
Sabahı en zayıf anından vurdum.

Ey ayrılık; sen kendin de üçten geriye doğru say
Üç, iki, bir,
Sabahla beraber bende düştüm kaldırıma…
Kaldırımda ölüler hep çıplaktır;
Ne olur üstüme gazete giydir, ay…