Ayrılık İlahileri Şiiri - Kağan İşçen

Ayrılık İlahileri

o bitmez sadece başlar
eşyanın tabiatına aykırı
dört mevsim görmemiş ağaç
yedi iklimden hangi göçmen kuş geçmiş
telli turna dağları karıştırmış
bu benim kendi meselim
bir varmış bir gene varmış
bir hep bir olarak kalmış
tüm sözler şimdi ırak
bir ismin yakın semama
yediveren coşkusundayım hayta
ölüm var bir de kan uykusu bu sessizlik
kaşlarını çattığın anlamsızlık

temmuz kabusumun gönül eğlencesi
ellerini
hangi kuş yuvasında bulurum şimdi
hangi ney üfler ki
sıcacık sesini nefesini
özlemler közü yüreğim
nasıl dayansın bu ikindi ölümlerine

kerrat cetvelimdir yıldızlar
sayıklamak için geceyi beklerim
seslenişini ırmağına gözlerimin
bu düzen bizim için kurulmuş
ay güneş gece yıldızlar
uzun lafın kısası devran
bizim için
bizim ayrılığımız
ayrılığımız için

söylenecek tek şeydir her şey
kendimi bırakıyorum bir kasım sabahı gibi
yorgun ama arı duru kabullenişli
sensin işte sen sen sen
istersen azraili tut kolundan getir
sensizlik sürgününden kurtar beni
hazır yağmurlar yeryüzünden firardayken
yangın tomurcukları yağarken gözyaşlarımıza

imalarındaki ufuk
gamlı hazan
aynalar yetmez
denizlere bakıp tara saçlarını
insanoğlu yetmez
kuşlara konuş
börtü böcek duysun sesini
envaî nebat
yeşersin gözyaşlarınla
zaman çölünde bir derviş
avunsun varlığınla
gökkuşağıma benden yakın olanımsın
kendine olan yakınlığına benden uzak
seni görmek
bir anda
bütün bir ömrü anmaktır
vuslatın adını ağzına alma
takvimlerde yaprak yok
eli kolu bağlı çiçekçilerin
varsa yoksa
ömrün gül oyası ayrılık var
aşkım
aşkımız var