Ayrılık Gemilerini Yaktım

Tut ki yüreğin orta yerinde amansız bir yangın tutuşmuş.
Tut ki beyin kanalımda zamansız bir devrim nöbeti tutmuş.
Ne kutup soğukları, nede buz mağaraları dondurabilir
Hangi güç söndürebilir içimdeki devrim ateşini
Ne zaman seni düşünsem, görsem düşümde ne zaman
Sıcak bir duygu girip akar tüm damarlarımda

Tut ki sevda silahıyla vurdun beni
Ferhat’ın aşkından daha üstün bir aşkla
Yüreğimi sana bağlamıştır kördüğümle
Tut ki tüm sevgini şırınga ile verdin bana, damardan
Ayrılık gemilerini yakıp dalarım aşk denizine

Işık saçar evrensel fikirlerim karanlık çağa
Bir sevgi dünyası kurar beyaz düşlerim
Mayınlı tarlalarda gezinir çıplak ayaklarım.
Bakışlarından oluşur bir ebemkuşağı

Tut ki bir sevgi devleti kurdu düşlerim
Sırça saraylarda Süleyman’ın tahtında oturursun sen
Tut ki yetim ve ezilmiş çocukların yürek suyu aktı yüreğime
Barış ağaçları büyütürüm, yeryüzünü gölgesine alacak barış ağaçları
Dünyanın tüm çocuklarına özgürlük aşısı yapar fikir doktorları

Tut ki bir sevgi devleti kurdu düşlerim
Tut ki sevda silahıyla vurdun beni
Bir meyan kökünden doğar mücadelemiz
Tutsaklığa derman özgürlük mücadelemiz
Kilitleri ve zincirleri kıran özgürlük
Hepimizi kanatlarına alıp uçar sonsuzluğa
Uçar sevgi ülkesinin yorgunluğuna.