seni neden hep
giden bir vapurun güvertesinden,
saçların uçarken rüzgarın estiği yönden
ve ağlamak ister gibi yüreğimdeki kadın.
düşünürüm, neden.
yarım bırakılmış bardaklardaki çay
ve okunmamış gazeteler.
yalnız adımlarla dönülecek yol.
selam verilmeyecek, boş pencereler.
seni neden hep böyle düşünürüm,
başı boş kareler.
seni neden hep
bir akşamüstünün sarmaladığı hüznün
kaybolan renkleri gibi düşünürüm,
hiç istemeden.
ahh bu sönmemiş ay ışığı
ve buz tutmuş yatak, dün geceden.
seni hep böyle düşünürüm,
bilmem ki neden.
Kayıt Tarihi : 11.1.2007 10:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir akşamüstünün sarmaladığı hüznün
kaybolan renkleri gibi düşünürüm,
hiç istemeden.
ahh bu sönmemiş ay ışığı
ve buz tutmuş yatak, dün geceden...'
* * *
şiiri okurken, geceden kalmış bir kimsenin kül tablasından başka bir şey olmayan -belki birkaç kağıt parçası- masasında otururken odanın içinde boş boş bakışlarını dolaştırdığını görebiliyorsunuz... etkili bir duyuş ve anlatım olağanüstü.
TÜM YORUMLAR (11)