Ayrılık El Koyar Şiiri - Atila Yalçınkaya

Miadı tamamlanır aşkın,
Kalemi kırılır sevdanın,
Hükümler alenileşir
Ayrılık netleşir…
Ve ayrılık el koyar tüm gücü ile.

Ferli fersiz tüm aydınlık kaybolur.
Tüm renkler karamsar.
İstikbal meçhul,
Yaşam pamuk ipliği,
Ayrılık el koyar,
Tüm güzelliğe.

Acı ve ızdırap kol gezer,
Yürüdüğün yol boşunadır
Çünkü meçhuledir istikametin.
Geceler daha da karanlık,
Sende ayrılırsın alemden
Âlem güler oynar, sen ağlarsın haline,
Artık ciğer dağlayan bir tek sen olursun alemde.

Her yer seyran,
Gönül hayran değildir.
Çünkü dideler giryan,
Bağ ve bostan viran olur.
İşte ayrılık vurdumu,
Böyle vurur.