Gerçekleri saklayanları bu şiirle bir defa daha dostluk ve sevgi ile uyaralım. Bu şiiri sürece destek için herkesle paylaşalım. Barış varken, savaşanlara; sevgiyi artırmak varken, nefreti körükleyenlere; insana hizmet varken, Şeytan'ı sevindirenlere; gül dikmek varken, çalı dikeni ekenlere.. kısaca, daha güzel bir dünyaya yaşamak varken, geri vites ilerleyenlere.. ithaf olunur.
Biz insanlar birbirimizden, ne kadar ayrılırsak; çok enteresan olarak, bir o kadar, birbirimize yaklaşır ve bir o kadar da, birbirimizle buluşuruz. “Bu, nasıl olur? Ayrıldıkça, nasıl olur da birleşiriz? ..” Eğer
şayet, “böyle bir şey, mümkün değildir.. hiç ayrılanlar, ayni zamanda birleşebilir mi? ..” derseniz, ben de, cevap olarak derim ki, “ evet, olur…”
Çünkü, bu birleşmeyi açıklamak çok basittir. İşte sizlere iki misal;
1) “Ne kadar Batı’ya gidersek, o kadar Doğu’ya varırız..” ve ayrıca,
2) “Yaratılış kanunları gereği, her şey, aslına dönmeğe mahkûmdur.”
Nitekim, aşağıda yazılı şiirle de; sizlere bu iddaamı, daha bir çok delil ile de, tekrar tekrar ispat edebilirim…
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
