Ayrılık Şiiri - Abdullah Göçmen

ayrılıgı çok küçük yaşda tatmışım
ne baba sevgisine anne sütü almışım
akıl burda gönül hayale dalmış
yeşil yapragım sararmış kalmış

ayrılı böylesine zor bilmez idim
ölümden zor oldugunu anlamazdım
ayrılıklarım hep hüsranla bitti
böyle zor oldugunu bilsem tatmaz idim

anadan babadan ayrıyım
vatanımdan yurdumdan ayrıyım
gardaşı hiç sormayın gardaşım olmadı
küskünüm kırgınım hayata dargınım

ayrılıgı ben yazmadım ben sileyim
kara gözlerin üstüne sürme çekeyim
yol ver ne olur sana geleyim
seni sevdim birkere nasıl vazgeçeyim

alnıma yazılmış ayrılık yazısı
hayatımın en çirkin kara yazısı
bıktım artık onun bunun baskısı
ne zor imiş bu ayrılık acısı

göçmenim yeter allah aşkına
seni sevenleri döndürdün şaşkına
kafanı vurma kara taşlara
ayrılık öldürdün bitirdin beni.....