Ayrılık Şiiri - İzzet Yaylacı

Yeşerir de gözlerim yüreğime kan damlar
Hicran ile sabahı beklediğim zamanlar.
Her günün doğuşunda senden bir haber bekler
Uçuşur zirvesinde kalbimin kelebekler.
Seni arar gözlerim kulaklarım sesini
Sen yanımdan gideli unuttum gülmesini.
Gurbette yapayalnız çektiğimi bir düşün
Göz gözeyken tenhada can verirdi gülüşün.
Yolumuz ayrılsa da sanma benden uzaksın
Seni sevdi bu gönül söyle nasıl bıraksın?
Ellerimden başka el ellerini tutmasın
Kalbin sevgimden başka bir sevdayı tatmasın
Uyku girmez gözüme senden ayrı geceler
Dudaklarım günbegün hep ismini heceler.
Saçının bir teline yüreğimi bağladım
Ayrılıp gittin diye rüyalarda ağladım.
Bu şehrin taş döşeli yolunda adım adım
Kalktım vakt-i seherde ellerini aradım
O eller ki gül gibi bülbüle can verirdi
Elim eline değse taş yüreğim erirdi.
Seni andı bu gönül her rüzgarın sesinde
Nura döndü ansızın geceler nefesinde.
Ay ışığı yüzüme bir hicranla vurmuştu
Yıldızlar senin için hep uyanık durmuştu.
Fakat bir sır gibiydi öpülesi ellerin