Ayrılık Şiiri - Hüseyin Şen 2

Artık sensizim ha sevdiğim?
Demek artık dokunmayacak kahkülün gözlerime.
Yitik sevdam öksüz ve yetim kalacak.
Birlikte gezdiğimiz sokaklar kimsesizliği tadacak.
Ayrılık ne yaman şeymiş sevdiğim.
Ölümlerden bir ölüm imiş.
Ayrılık ölümün başka bir çeşidiymiş...

Geceler gibi yalınızım sensiz sevdiğim.
Terk edilmiş köşe başları gibiyim sokaklarda.
Karanlıkta silinen ışık hüzmesi gibiyim sensiz.
Canımın ta içi sızlıyor sevdiğim.
Etleri lime lime parçalanıyor gövdemin.
Azar azar yok oluşa sürükleniyorum.
Usul usul ölüme çekiliyorum.
Ölümden değil sensiz kalmaktan korkuyorum...

Hani cehennemde sonsuz ızdırap varya.
Hani tekrar tekrar dirilip yeniden yanıyorsun.
Sonsuz bir döngü içinde ızdırap çekiyorsun...
İşte ben bu sızıya daha ölmeden kavuştum sevdiğim.
Her gün yanarak yitiriyorum canımı.
Sonra tekrar diriliyorum;
Ertesi gün yeniden ölebilmek için,
Sensizliğin ızdırabıyla yanabilmek için.

Ah sevdiğim, yıldım artık ömrümden.
Bu suların durulmadığı keşmekeşten.
Köhne barınaklarda düşlerimle ölmekten.
Sevda sancıları çekmekten.
Sensizlikle imtihan edilmekten.
Yıldım artık sevdiğim yıldım.

Hüseyin Şen
19.10.2024