Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Her ayrılığın başına gelen gelmiş.... Kopan ellerin sancılı sızısı çökmüş dizelerin içine...
Kuşkusuz bütün ayrılıklar bu kadar elem vermez, ayrılanlara... Arada sevgi bağları güçlüyse eğer, işte o acıtır, 'dalından koparılan' bir çiçeğin solgunluğu kalır vedalaşan yüzlerde...
İşte peronun çıplak taşlarına düşen 'beyaz gül' odur...
Çok güzeldi İbrahim.. Kutluyorum şiiri ve o duygulu yüreğini...
Bir yaşam gidiyor o soğuk rayların üzerinde
tiki tak, tiki tak...
Bir tren geçiyor bizim istasyonda durmadan
Yolcularını hüzün vurmuş,
Sessiz gözyaşları sele dönmüş akarak
Yüreğinizin derinliklerinde koparak yükselen duygulkarınızı
severek alkışlıyorum. Antolojimdedir. Tam Puan. sevgiler, başarılar.
tren sözü bende hep ayrılığı, veda hüznünü çağrışmıştır.
şir duygu yüklüydü.okumaktan haz aldım.
tebrikler,tam puan ve saygılarımla...HŞT
SESSİZLİĞİN KİMSESİZLİĞİ
Gayet güzel dile getirilmiş, hissedilenler.
Bir ayrılışın, bir hicranın insan ruhunda, insan yüreğinde bıraktığı etkiler güzel işlenmiş.
Peron taşlarında beyaz gül,
Ayrılıklarda zamanın duruşu,
Ortada sadece kimsesiz sessizliğin kalışı ve kocaman bir yalnızlık…
Daha ne olsun.
Çok güzel dizeler…
Tebrik ve takdirlerimle…
Sevgi ve saygı rüzgarları esenliğiniz olsun.
Dostça ve sağlıcakla…
*
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
Sevgilinin yolcu edildiği o trenin ardından nasılda boşalıp bomboş kalır bütün istasyon. Bir derin yalnızlık olur...
Kaleminize sağlık sayın İbrahim Kavas...
yalnızlığı hasrete çıkan yolu sesizliğin içinden zamanın geçişini nakış gibi işlemişsiniz şiirinizde..kutluyorum kaleminize yüreğinize sağlık şiir tadında güzellikler diliyorum.. 10 puan+ antoloji
Bu şiir ile ilgili 56 tane yorum bulunmakta