Ayrılık Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Ey sevgili, ben nefsimi pâ altına serdim
Rüsvâya düşüp dostla olan bağları gerdim
Fürkat dolu seksen seneden sonra nihâyet
Bi-şart sana sürgünde olan kalbimi verdim

Sevdim seni, yok yaptığım efâlde nedâmet
Artık yetişir, ben çekemem bunca sefâlet
Kısmet bu imiş çizgide, ayrılmada yollar
Versin yüce Mevlâ sana sıhhat ve selâmet.

Pâ = ayak
Rüsvâ = rezil, itibarsız
Fütkat = ayrlık acısı
Bi-şart = şartsız
Efâl = yapılan işlerde

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
/ / . . / / . . / / . . / /