.......Ayrılığın ve kavuşmaların başkentidir otogarlar. Biten ve başlayan hasretlerin en gürültülü ve en suskun durağı.
.......Birbirinden farklı binlerce insan vardır otogarlarda. Aslında hemen hemen birbirinin aynıdır sevinçleri ve hüzünleri bütün bu insanların.
İşte bir kaç insan fotoğrafı, otogarın kederli gecelerinden birinde;
.......Bir sonbahar akşamı Antalya otogarı
.......Saat 22:.45
.......Derin bir uğultu geniş ve yüksek tavanlı bekleme salonunda, camın kenarında ağlamaklı bir kadının yüzünde ya gitmenin ya da geride kalacak olmanın hüznü. Hangisi daha zordur bilinmez ama kalanlarda sürgündürler en az gidenler kadar bazı yolculuklarda.
.......Mavi gözlü küçük bir çocuk huysuzlanıyor durmadan, annesinin “bak seni burada bırakırım susmazsan eğer” diyerek korkutmalarına rağmen.
Elinle yaptın boyunla çekecen,
Ne etseler mutlak boyun bükecen,
Analıktır kötü olur dediler.
*****
Ben istedim huzurlu mutlu hane,
Zira görmektir şairin işi başkasının sadece baktığını...ve yaşamak farkında olmaktır...şair farkındadır ve dibine kadar yaşar acıyı sevinci özlemi ayrılığı...
'Ayrılığın ve kavuşmanın başkenti'. Evet, bence de öyle. Hep gözyaşı ile sulanır, otogarlar. Tebrikler, başarılar dileğimle.
Suna Doğanay
Şiirleriniz de çok güzel.
En büyük kıskançlığım Denizli otagarında oldu, otogarlar her saniyesi bir ömüre yetecek kadar hikayelere gebe
En büyük kıskançlığım Denizli otagarında oldu, otogarlar her saniyesi bir ömüre yetecek kadar hikayelere gebe
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta