Ayrılığın Renkleri Şiiri - Nazlı Arman

Öylece gittin!
Mavinin gidişiydi
Çok bildikti gidişin
Keşke giderken
Bendende gitseydin
Yıkıldı tüm duvarlarım
Açıldı köşeleri kalbimin
Söndü ışıkları içimin
Sana dair ne varsa yerle bir oldu
Çaldın güneşimi
Yer gök simsiyahtı
Sessizce yaktım ağıtlarımı
Kırmızıydı bestelediğim türküler
Artık ıslık çalamıyorum mor sevdama
Ben seni uçurumlarına atıyorum
En derin intihar'ların
Sen tırmanıyorsun
Benim katil düşüncelerime
Bir neden olmak için
Sen bendeki hiç bir duygunun nedeni değildin
Aslında
Bendeki ilhamdan olmuştun Sen
İmkansız bir resimdi benimkisi
Karışımla olan herşey birgün ayrışırdı
İşte!
Renkler oynuyordu rollerini
Mavi rengi,pempe renkle karıştırmıştım
Sonrasımı
Mora dönüşmüştü herşey
Zavallı Mor SEVDAM
Ben astım Mavi 'yi ğöğe
Ektim bulut'a
Üfledim Rüzgarlara
Estikçe sen
Mavi mavi
Ben zaten
Pembe ufuklarda
Açtım tüm yelkenlerimi
İçimdeki gemilerimin
Binlerce fersah yol katedeciğim
Yine sevgiye dair
Ben olmayan
İçinde renklerle
Yalnız yağmurlarımda ıslanacağım