Ayrılığın En Koyu Rengi Şiiri - Yorumlar

Hangi ölüm yas tutar ki
Kendine...
Dudak kıvrımlarında kalan tebessüm öyle acı...
Hiçbir tesellisi yoktur yalnızlığın.
Uzun kelimelrde suskun kalır
Sevgi..

...

acı ve hüzün şiire öyle yoğun işlemiş ki...

dizeler kurşun gibi...

şiir bu işte

katışıksız ve saf..

kutlarım sevgili dostumu

Karmaşa çatışma bencillik
Çaresizlik oluverir aniden...
'Özledim'
diye sonlanan her suskunluk
Bir çentiktir acıya.
İşte gidiyorum
Ve ölüyorum
Öyle basitmidir ölmek
Toprak değildir ölümü koynuna alan.

Kişinin en acımasız celladıdır zaman..
Ayrılığın tek rengi SEN olursun o zaman..


hüzünle okudum ve ne çok şey vardı benden......
kutluyorum sevgiyle

Şiirin nasıl bir şey olması gerektiğini
Hatırlatıyordu gözlerin, sana böyle inandım:
Ben inanmak için şiir yazıyorum, gözlerin
Neyi hatırlatıyorsa ona inanıyorum

Haydar Ergülen
Bu şiiri nedense çok yakıştırdım şiirinin anlamına..Hüznün ve sevginin kelimelerini okumak güzeldi Dileğim..

Sevgimle canım..

Her cümle, her ayrılıkta hep aynı sözcükle sonlanır . 'gitme'.....
Ama her gidişle de beraber ayrılık kendi rengini boyamaya başlar....
En koyu renk ise sonsuz ayrılıktır ki şiirinizde bunu çok güzel vurgulamış, anlatmışsınız ...

Kutluyorum sayın Dilek Hokkaömeroğlu .