eylül uzat bana kollarını bana ne olur? !
bekliyorum her köşede sessizce seni
ne bir yiğitliğim kaldı eskilerden
ne de sana yazdığım şiirlerim
şimdi yaprakları dökülmüş bir ağaç misaliyim
seni sevmeyenler hüzün taktılar adını
ve sonra çekip gittiler birer birer
oysa sen hüznün bağrından kopup gelen
bir dağ çiçeğini andırıyordun..
mevsimler bile kıskanırmış seni
mevsimlere bile bedelmişsin sen
paylaşamıyorlar seni biliyorum
rüzgarında kalbini çaldı diyorlar
ey bakışları pürmelal olan hüzün çiçeğim
demedin mi onlara
ben kalbimi bir meçhule vermişim!
hergün biraz daha uzaklaşıyorsun benden
bana sitem etme bir daha gelirim diyorsun
yüreğime bir kor bırakıp gidiyorsun
ve şöyle diyorsun sonra durup dururken
seni avare duruşunla sevdim..
Kayıt Tarihi : 15.6.2007 02:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!