hayatın sonu olduğu saçlarının yanışı yapayalnız
uykusuz çocuklar bana bıraktığın yorgunluğun rengi
incinmiş baharlar bayramı zor eden kör dilenci
ben bulamadığın şarkıyım anlamadın yıkıcı
sakladığım yaprağın damarında çırpınır hayat
uzak ışıklar alır suçlarımı yığınlarca serseri
başlar ara nağme evren sana bulanmış tepeden tırnağa
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta