hayatın sonu olduğu saçlarının yanışı yapayalnız
uykusuz çocuklar bana bıraktığın yorgunluğun rengi
incinmiş baharlar bayramı zor eden kör dilenci
ben bulamadığın şarkıyım anlamadın yıkıcı
sakladığım yaprağın damarında çırpınır hayat
uzak ışıklar alır suçlarımı yığınlarca serseri
başlar ara nağme evren sana bulanmış tepeden tırnağa
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
