Ayrılığı Aldatmaktır Aşk Mevsimler Üstü

hayatın sonu olduğu saçlarının yanışı yapayalnız
uykusuz çocuklar bana bıraktığın yorgunluğun rengi
incinmiş baharlar bayramı zor eden kör dilenci
ben bulamadığın şarkıyım anlamadın yıkıcı
sakladığım yaprağın damarında çırpınır hayat
uzak ışıklar alır suçlarımı yığınlarca serseri
başlar ara nağme evren sana bulanmış tepeden tırnağa
yıldızlar dökülmüş yere nerdesin paylaşmak için
ay olgun meyvedir artık sev sevebilirsen
gözyaşlarımın tuzu cesaret ister aşk bu biter
ayrılığı aldatmaktır aşk mevsimler üstü
aldatılan üstüne kurulmaz dünyaların hırçınlığı
sonsuz başlangıçsın başlangıçsız son akşamüstü
beraberliğimiz burada mektup yalnızlığı iklimsiz
tarihte boş bırakılmış yerdesin sımsıkı ben sana
tutunmuşum yokluğuna ölümü yenmek bu
ölümü yenmek yalnızlığın hatırasız kollarında