Ayrıldık hep sevdiğimizden,
En sevgiliye varmak için,
Ana rahminden ayrıldık önce,
Sonra ana kucağından,
Baba ocağından.
Zordur ayrılıklar,
Hatta insanı yıkar.
Ama sonrası düğün, bayram.
Yarini bulunca kapanır yaran.
Sabret ayrılıklar biter bir gün,
Sabret biter hasret, biter sürgün,
Elbet senin de güler yüzün,
Varınca menzile ne keder kalır ne de hüzün.
Yeter ki bozulmasın özün!!!
Kayıt Tarihi : 5.12.2023 16:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Kunduracı](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/12/05/ayrildik-hep.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!