Ayrıldık Şiiri - Kadir Orakçı

AYRILDIK

Hiç sevgilim olmadı ki dünya da
Münevver'le daha ilk gün darıldık
Özlem vardı yıllar önce Konya'da
Ankara'ya gelemeden ayrıldık

Sevda ne dediyse onu yapardım
Nermin'e uydukça yoldan sapardım
Mücella'dan randevuyu kopardım
Pastaneyi bulamadan ayrıldık

Nuriye'yle otobüste tanıştık
Perihan'la telefonda konuştuk
Aslıhan'la gizli gizli buluştuk
Bir busecik alamadan ayrıldık

Nergiz bana ayarladı Neşe'yi
Babası kafamda kırdı şişeyi
Okul bahçesinde gördüm Ayşe'yi
Üç gün bile kalamadan ayrıldık

Almanya'dan Sofia' yı getirdim
Hanna'yı görünce, Lilly'i bitirdim
Saadet'in eşiğine oturdum
Kapısını çalamadan ayrıldık

Gençlik yıllarımız, yirmi'li yaşlar
Göreni yakardı Zeynep'in kaşlar
Abisine haber uçurmuş kuşlar
N'olduğunu bilemeden ayrıldık

Rugan ayakkabı aldık Mehtap'la Modaydı o yıllar beyaz çorapla
Nurcan bizi yakaladı Serap'la
Özür bile dilemeden ayrıldık

Yasemin'in ellerini tutmanın
Cezasını çektim fazla atmanın
Yaş gününü unutunca Fatma'nın
Onunla da gülemeden ayrıldık

"Kız mı yok" diyerek sen gibi gence
"Yakıştın" dediler İlknur'a önce
Meltem Gül'ün yazdığını görünce
Mesajları silemeden ayrıldık

Benim değil bu Nazlı'nın lafıydı
Ünzile'nin hiç bitmeyen gafıydı
Hanife kız uyanığın safıydı
Kıt aklını çelemeden ayrıldık

Bakınmamı yasaklayıp civara
Gamze beni az etmedi avara
Eleğimi astırdılar duvara
Daha unu elemeden ayrıldık

Bekar kalmak alnımızda yazıydı
Deli Gönül kovalayan tazıydı
Minyon Sibel fabrikatör kızıydı
Mirasını bölemeden ayrıldık

Kıymeti'yem; Beteri var beterin
Çaresi yok böyle yanıp tüterin
Sanki gönlü var gibiydi Yeter'in
Kanka bile olamadan ayrıldık

Kadir ORAKCI